A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Sed nimis multa. Ubi ut eam caperet aut quando? Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.

Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Maximus dolor, inquit, brevis est. Quod equidem non reprehendo; Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Peccata paria.

Sin aliud quid voles, postea.

Tu quidem reddes;

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Recte dicis;

Is cum arderet podagrae doloribus visitassetque hominem Charmides Epicureus perfamiliaris et tristis exiret, Mane, quaeso, inquit, Charmide noster;

Numquam facies.

Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.

1. Si longus, levis.
2. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
3. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;
4. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.
5. Nam de isto magna dissensio est.

Perfecto enim et concluso neque virtutibus neque amicitiis
usquam locum esse, si ad voluptatem omnia referantur, nihil
praeterea est magnopere dicendum.

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum;

• Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.
• Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.
• Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate.
• Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.

Duo Reges: constructio interrete. In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Quid, de quo nulla dissensio est? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.